پسرم! گروهی هستند که اگر احترامشان کنی تو را نادان می دانند و اگر بی محلیشان کنی از گزندشان بی امانی. پس در احترام ،اندازه نگهدار*[/RIGHT ID]
*پسرم! سخت ترین کار عالم محکوم کردن یک احمق است. خون خودت را کثیف نکن*
*پسرم! با کسی که شکمش را بیشتر از کتاب هایش دوست دارد ، دوستی مکن*
*هان ای پسر! در پیاده رو که راه می روی، از کنار برو. ملت می خواهند از کنارت رد شوند*
*پسرم! در خیابان که راه می روی، کیفت را سمت جوی آب بگیر، زیرا کیف قاپ زیاد شده*
*پسرم! وقتی در تاکسی کنار یک خانم می نشینی، جمع و جور بنشین تا آن بیچاره احساس ناراحتی نکند*
*پسرم! موقع رانندگی خودت را جای کسی بگذار که دارد از خط عابر پیاده رد می شود حق تقدم را نگهدار*
*پسرم! اگر کسانی از سر نادانی به تو خندیدند ، تو برای شفایشان گریه کن*
*پسرم! در تاکسی با تلفن همراه بلندبلند صحبت نکن*
*پسرم! هیچ گاه دنبال به کرسی نشاندن حرفت مباش و همه جا سر هر صحبتی را بازمکن. بگذار تو را نادان بدانند*
*پسر! اخبار را از منابع مختلف بگیر. جمع بندی اش با خودت. مخاطب دائمی یک رسانه بودن آدم را به حماقت می کشاند*
*پسرم! اگر هواپیمای ایران ایر سوار شدی آیت الکرسی بخوان، سه بار موقع بلند شدن و سه بار موقع نشستن*
*پسرم! اساتید را محترم بشمار! اگر توانستی دستشان را ببوس اگر نه ،خود دانی*
*پسرم! در ضمن ، به هر کسی بی خودی لقب “استاد” عنایت مکن. مشک آن است که ببوید نه آنکه عطار بگوید*
*پسرم! مطالعات خود را محدود نکن، کتابهای نویسندگان غربی را نیز بخوان و آنها را کافر مپندار*
فرزندم! اگر کتاب یا فیلمی رد شد، حتما آنرا بخوان یا نگاه کن زیرا حتما نکته ای انسانی در آن نهفته است.
*پسرم! اگر توانستی استخدام شوی، در اداره با دو کس رفیق شو آنچنان که دانی آبدارچی و منشی دفتر رییس هرکدام باشد توفیری نمی کند.*
*فرزندم! اینقدر اس ام اس بازی نکن، با اینکار فقط درآمد مخابرات را زیاد می کنی*
*پسرم! راه تو را می خواند. اما تو باور مکن*
*پسرم! دانشگاه کسی را آدم نمی کند. علم را از دانشگاه بیاموز ، ادب را از مادرت*
*هان ای پسر! اگر دکتر یا مهندس شدی موقع معرفی خود، از این پیشوندها قبل از اسم خود استفاده نکن، زیرا آن نشانه کمبود شخصیت توست*
*پسرم! می دانم الان داری حسرت دیدار مرا می خوری. یالله بلند شو دست مادرت را ببوس بعد بیا بقیه وصیت را بخوان*
*هان ای پسر! خواستی در مملکت خودمان درس بخوانی بخوان. خواستی فرنگ بروی برو. اما اگر ماندی از فرنگ بد نگو ، اگر رفتی از مملکتت
